*´¯`·.¸.·´¯`·.((( RAVDA.net ))).·´¯`·.¸ | SeVGiYe aÇILaN KaPI

	Anasayfa Yap
	Favoriye Ekle
	İrtibat

Üye Girişi

Üye Ol

Home

F o r u m

E-Kart

Tavsiye Et

Sitede Arama


» Kapsamlı Arama

Google`de Ara

Tavsiye Linkler

Kuran Kursu Mezunları

Önemli Linkler

Statü / İstatistik

En Son Üyemiz:
Didem_

53683 Toplam Üyemiz var.

Online Üyeler:

Online: 929 Misafir
Admin | Moderator | Vip | Üye

Giriş Vaktiniz: Pazartesi, 29. Nisan 2024 - 13:05

Browseriniz:

IP Adresiniz: Hostname:

Toplam Forum: 69 *** Toplam Konu: 30100 *** Toplam Mesaj: 148193

Beni hatırla

Forum Anasayfa » EDEBİYAT / MAKALE / ŞİİR » MAKALELER » HÜZÜNLÜ BİR HAYAT HİKAYESİ....

önceki konu diğer konu

2 okunmamış mesaj mevcut (Acik)

Sayfa (1): (1)

Gönderen

Mesaj

	muhammed yusa

HÜZÜNLÜ BİR HAYAT HİKAYESİ....

944 Mesaj -

KINALI PERÇEM

Nasýl anlatacaktý ihtiyar kadýncaðýza? Tek oðlunun, kýnalý koçunun kurban verildiðini… Hele geçen hafta ayrýlýrken ihtiyar kadýnýn son sözlerini hatýrladýkça kulaklarý uðulduyor, çaresizlikten aðlýyor, aðlýyordu. ‘Kýnalýma iyi bak Mahmut! Kurban daðýtmaya giderken onu kurban vermeyesin ha!’

“Keþke” dedi kendi kendine. “Keþke ben ölseydim.”

Akþamüstüydü. Havanýn kararmaya yüz tuttuðu demlerde sokaklarý adým adým arþýnlýyordu Mahmut. Hacer Teyzeyi düþünüyor, kýnalý koçunun kurban verildiðinin haberini, nasýl vereceðini hesaplýyordu. Tek katlý, kiremitli evin önünde durduðunda pencereden / içerden gelen bir mýrýltý duydu. Kulak kabartýnca Hacer Teyzenin Kur’an okuduðunu anladý. “Yoksa haberi duymuþ mu?” diye düþündü.

Kapýyý týkladý. Az sonra kapýyý beyaz örtüsüyle nur yüzlü ihtiyar bir kadýn açtý. Karþýsýndaki adamý görünce gözleri parladý. “Hoþ geldin Mahmut’um! Buyur içeriye…”

Mahmut’un gözünden kaçmayan þey, ihtiyar kadýnýn sürekli Mahmut’un arkasýna bakmasýydý. Kapýyý kapatýrken dahi son kez baþýný uzatýp saða sola baktý, sokaðýn sonunu da bakýþlarýyla kontrol etti. Ümitsizce Mahmut’un arkasýndan salona yürüdü.

Oturma salonundaki minderde oturan Mahmut düþünceliydi. Bir hafta önceydi. Her zamanki gibi Kýnalýyý almak için gelmiþti o gün Hacer Teyzeye. Kýnalý, Hacer Teyzenin genç oðlu Ýsmail’di. Perçemi hafif kýrmýzýya çalan bir renkte olduðu için, Hacer Teyze ‘Kýnalým’ derdi oðluna.

Ýsmail, üç yýldýr Mahmut’la beraber uluslararasý bir yardým kuruluþunda çalýþýyordu. Azimli, gayretli, fedakâr bir gençti. Namazlarýna çok dikkat eder, insanlara yardým etmeyi çok severdi. Bu sebeple birçok yardým derneðinde çalýþmýþtý. Son olarak uluslararasý bu yardým kuruluþunda üç yýldýr gayret gösteriyordu. Ahlaký, hilmi ve edebiyle göze çarpýyordu, iyilik ve takvada yardýmlaþmasý gözden kaçmýyordu. Zaten kuruluþta görevli herkes onu çok sever, annesinin deyimiyle “Kýnalý” diye takýlýrdý.

O gün Mahmut, Ýsmail’i almaya geldiðinde Hacer Teyzeyi farklý bir halet-i ruhiye içinde görmüþtü. Anne- oðul kapýda vedalaþýrken Hacer Teyzenin oðluna bir sarýlýþý vardý ki, tarifi muhal… “Ýsmail’im, Kýnalým! Irak’a gideceksin. Dikkatli ol e mi? Amerikan kâfirine dikkat et! Kýnalýmý kurban vermeyeyim sonra.”

“Ana!” dedi güleç yüzüyle Ýsmail. “Ana! Her zaman sevinçle beni uðurlardýn. Bu defa niye bu hal?.. Sanki ölüme mi gidiyorum. Mazlum kardeþlerimi, babasýz çocuklarý, kocasýz kadýnlarý, yardým için yol gözleyen dindaþlarýmý bir kurbanlýkla da olsa sevindirmeye gidiyorum. Biliyorsun önceki yýl Afrika’ya gittik. Ne kadar sevinmiþlerdi ana. Bir görseydin. Ya geçen yaz Açe-Sumatra’daki felakette yaptýðýmýz yardýmdan dolayý oradaki Müslümanlarýn sevincine þahit olsaydýn, acaba ne derdin ana. Caným ana! Mazlumlarý sevindirmek ne güzel!...”

“Kurban olam oðluma. Var git sen. Beni dert etme. Ana yüreði iþte…”

Gözyaþlarýný silen Hacer Teyze Mahmut’a baktý:

“Mahmut” dedi yarý þaka yarý ciddi gülümseyerek: “Kurban eti daðýtýrken, sakýn Kýnalýmý kurban etmeyesiniz ha!”

Üçü de gülüþmüþ, az önceki hüzün unutulmuþtu. Ýsmail’i alan Mahmut yola koyuldu. Araçta Ýsmail’e takýlýyor, bir yandan da konuþuyorlardý.

“Dinle Kýnalý! Irak tehlike çemberi… Ýþgalci Amerikan askeri direniþçilerin korkusuyla halký potansiyel suçlu olarak görüyor. Rasgele ateþler açýp bir çok katliama sebep oluyor. Günlerce, haftalarca þehirleri kuþatýp halký gýdasýz ve yardýmsýz býrakýyor.”

“Ya biz” dedi Ýsmail. “Biz nereye yardýma gideceðiz?”

“Telafer” dedi Mahmut bir nefeste. “Telafer’deki kardeþlerimize bayramýn ikinci gününde kurbanlýk daðýtacaðýz inþallah.”

“Ýnþaallah”

Araçlarý merkez binaya doðru kýyý þeridinde yol alýrken aniden yaðmura tutuldular. Araç sessizliðe gömüldü. Ýsmail, dalmýþtý adeta. Susmuþ, konuþmuyordu. Gök gürlemeleri artýnca yaðmurun þiddeti de artýyordu. Aracýn kaportasýna deðen her yaðmur tanesi, ritmik bir ses çýkarýyor, adeta bir hüzün parçasý besteliyordu.

Ansýzýn bir þimþek çaktý. Bir ihtiyar gördü Ýsmail. Heybetli ve etkili bir duruþ sergileyen bir ihtiyar… Yanýnda biri daha vardý. Bir çocuk... Ýhtiyar, çocuðu yere yatýrdý. Gözlerini baðladý. Hiç itiraz etmiyordu çocuk.

“Emr olunduðun þeyi yap babacýðým!” diyordu.

“Oðlum!” dedi ihtiyar kesik kesik.

Eline aldýðý býçaðý hafifçe kaldýrdýðý anda;

“Aman Allah’ým!” dedi Kýnalý sýçrayarak.

“Hayrola” dedi Mahmut. Ne oldu? Yoksa rüya mý gördün?”

“Allah hayýr etsin abi galiba uyuklamýþým.”

“Arabanýn fanýný da açýnca içeri epey sýcak oldu”

Rüyasýný Mahmut’a anlattý yol boyunca. Etkilendiði belli oluyordu.

“Rüya iþte” dedi Mahmut. “Annenin telaþý, iþimizin stresi…”

“Fakat” dedi Kýnalý. “En son gördüðüm þey, yere yatýrýlan o çocuðun ben olduðumdu abi”

“Sen mi?”

Þaþkýnlýkla baktý Ýsmail’e. Ortam duygu yüklüydü. Havayý daðýtmak gerektiðine inandý.

“Hadi caným sen de…” dedi zoraki gülümseyerek. “Rüya dedim ya! Boþ veer?”

Nihayet merkez karargâha vardýlar. Hazýrlýklarýný yapýp yardým konvoyu eþliðinde Arefe gününün sabahý sýnýrý geçtiler. Uðradýklarý her köy, her kasaba, her yerleþim yeri felaket kokuyordu. Birçok kontrol noktalarýnda nice zorluklarla karþýlaþtýlar. Araçlarýna kurþunlar yaðdýrýldý. Yine de pes etmeyip Telafer’e yol aldýlar.

“Þu boðazý da geçtik mi vardýk sayýlýr” dedi mihmandarlarý.

Mahmut’la en öndeki kamyondaydýlar. Bir an göz göze geldiler. Her ikisi de kurban bayramýnýn bu ikinci gününde sýla hasreti çekiyordu. Lakin yardýma muhtaç kardeþlerini düþündükçe “Varsýn bizsiz olsun bu bayram. Yeter ki, kardeþlerimize faydamýz dokunsun,” diyorlardý.

Birden ne olduðu anlaþýlmayan feryatlar, silah sesleri birbirine karýþtý. “Ah!” dedi Ýsmail boynunu tutarak.

Duran kamyondan hýzla inen Mahmut, Ýsmail’i kaptýðý gibi yere býraktý. Boynundan þerha þerha kan akýyordu.

“Ýsmail, Ýsmail” diye haykýrdý Mahmut feryatla “Kýnalým. Koçum ne oldu sana?

Elleriyle boðazýný tutan Ýsmail, kanlar içindeydi. Üstüne dökülen kanýn bir kýsmý perçemine bulaþmýþtý. Perçemi kanlý bir kurbanlýk gibiydi. Kanlý perçem… Allah’ýn þeairi… Ve Ýsmail…

Konvoyun doktorlarýný çaðýran Mahmut, tekrar Ýsmail’in baþýndaydý. Hayret Ýsmail gülümsüyordu. Yanlýþ mý görüyordu yoksa?

“Abi!” dedi Ýsmail, Mahmut’a bakarak. Mavi göðün atlas iklimini iþaret etti.

“Görüyor musun? Ne güzel bir koç! Benim gibi perçemi kýnalý…”

“Kýnalým! Ne diyorsun sen?”

Hayretler içindeydi Mahmut. Neler oluyordu Ýsmail’e? Neler sayýklýyordu öyle? Adeta iyileþmiþçesine rahat konuþuyordu Ýsmail.

“Bak Mahmut abi! O ihtiyar… Hani arabada uyuklarken görmüþtüm ya. Gel diyor bana. Bak! Gel diyor!... Allah’ým ne güzel bir vadi. Yemyeþil.. Gitmeliyim…” Sýcakkanlar akýyordu kurbanlýk koç misali.

“Ýþte böyle” dedi Mahmut, karþýsýnda oturan Hacer Teyzeye. Yaþadýklarýný bir bir anlatmýþtý.

“Cenazesi merkez binada… Yüzüm yok sana karþý Hacer Teyze. Kýnalýný getiremedim. Kurban verdim...”

Aðlayan Mahmut’a bakan Hacer Teyze ýslak gözleriyle konuþtu.

“O gün / gidiþinizden bir gün önce ikindi namazý sonrasý seccadede uyuklamýþtým. Ýhtiyar bir adam gördüm. Heybetli ve vakarlýydý. Yanýndaki çocuðu yere yatýrýp boðazlayacaðý anda…

Yutkunup konuþamadý. Mahmut þaþkýnlýk içerisinde bocalýyordu. Hacer Teyze, güçlükle devam etti.

“… Ansýzýn o çocuðun Ýsmail’im olduðunu gördüm. Kýnalýmdý o benim. Kýnalý koçumdu. Herkes kurban verirken bu bayramda ben; ciðerparemi kýnalý koçumu sana uðurladým Allah’ým! Siz gidince Kýnalýmýn dönüþü olmayan bir yolculuða çýktýðýný anlamýþtý zaten…”

Ýhtiyar kadýn ve oðlunun ayný rüyayý görmeleri karþýsýnda donakalmýþtý Mahmut. Hacer Teyzenin adeta sayýklarcasýna söyledikleri son sözler kulaklarýnda çýnlarken, gözyaþlarýna engel olamýyordu.

“Allah’ým! Kýnalýmý Ýsmail (as)’e arkadaþ eyle!...”
ÝNZAR DAN WESSELAM

Gönderen: 30.03.2007 - 14:42

muhammed yusa üyenin diger mesajlarini ara

muhammed yusa üyeyi arkadas listeme ekle

	_SeRKaN_

406 Mesaj -

a.s.

Muhammed yusa kardeþ çok güzel saðolasýn.

Bu arada uzunca bir süredir yoktun (yanýlmýyorsam) tekrar burada görmek güzel... (Abdullahbiri)

selam ve dua ile...

Gönderen: 30.03.2007 - 15:10

Pozisyon - İmzalar göster

Sayfa (1): (1)

önceki konu diğer konu

Lütfen Seçiniz:

Şu an Yok üye ve 929 Misafir online. En son üyemiz: Didem_
2243 üye ile 29.03.2024 - 11:40 tarihinde en fazla ziyaretçi online oldu.

[Admin | Moderator | Kıdemli Üye | Üye]

Doğum gününüzü tebrik eder, sıhhat ve afiyet dolu ömür dileriz:
ibrahim45 (46), ebabil54 (51), _EM!NE_ (36), talat (55), nerfa (58), yakupbozseki (59), NeWBaHaR (37), Akbulut (52), vahdet_ahmet (44), saripapatyam (50), bilo78 (46), gurbetten_silay.. (39), Rabbia (52), akaya20 (38), El- Metin (43), rapidhack (42), muazbinismail (40), SANDOKAN (56), SANKOCINK (56), efuli2 (50), hollanda (46), braskim (45), benreceb (42), ergin32 (55), Ozlem (42), suheyla cabuk (52), selman77 (47), kenankara (39), bilalxx (40), iskenderpasa (46), mstfakin (42)

Son 24 saatin aktif konuları - Top Üyeler

Copyright © ((( RAVDA.net ))) * İrtibat * RAVDA Reklam Servisi * Tüm hakları saklıdır, izinsiz alıntı yapılamaz.
Sitemizde yayınlanan imzalı yazıların içeriğinden yazarları, forum ve yorumlardan ekleyen şahıslar sorumlu olup, kesinlikle sitemiz sorumlu değildir.

Sayfa 0.57090 saniyede açıldı

Reklamlardan
RAVDA sitesi
hiçbir şekilde
sorumlu değildir.