Bazen dostlarla bir araya gelince:

"Haydi, bize bir þeyler anlat," diyorlar, öðüt istiyorlar. Oysa öðüt vermek, ilim servetinin zekâtýdýr.
Serveti olmayan nereden zekâtý versin?
Eðri aðacýn doðru gölgesini gören var mýdýr?
Yüceler yücesi Rabbimiz, Ýsa Aleyhisselam'a:
"Önce kendine öðüt ver. Þayet kendin öðüt kabul edersen, insanlara da öðüt kabul ettirebilirsin. Aksi takdirde benden utan!"1) diye vahyetmiþ.
Bir peygambere hitap bu iken, ben kim oluyorum?
Ya güzeller güzeli Efendimiz ne buyurmuþtu:
"Ben size konuþan ve susan iki vaiz býrakýyorum: Konuþan vaiz Kur'an, susan vaiz ölümdür!"2)Ýþte ben önce bu sözleri nefsime tatbik etmeye çalýþtým. Nefsim fikrimi kabul etti ama yapmaya gelince, ayak diretti. Bir sürü bahane sürdü önüme, ben de ýsrarla dedim ki:
Sen Kur'an'ýn konuþan vaiz olduðunu, kýyamete kadar hükmü sürecek ilahi bir yol gösterici olduðunu kabul etmiyor musun?
Kýsýk bir sesle onayladý:
Evet, kabul ediyorum, dedi.
Öyleyse içinde geçen þu ayeti iyi dinlemelisin:
"Dünya hayatýný ve onun ihtiþamýný isteyenlere, oradaki çalýþmalarýnýn karþýlýðý olarak tastamam veririz. Onlar bu konuda hiçbir haksýzlýða maruz kalmazlar. Dünyada yaptýklarýnýn hepsi boþa gidecek, iþledikleri her þey heba olacaktýr"3)
Þimdi ey nefsim! Ölümden sonra seni terk edecek olanlara hâlâ iþtahla sarýlmaya, onlar için kendini harcamaya devam edecek misin? Nefsim sesini çýkarmadý. Bundan bana hak verdiðini ama uygulamaya yaklaþmadýðýný hissettim. Her þeye raðmen gençliðin verdiði bir enaniyetle ahireti uzak görüyor, dünyaya sevimli bakýyordu. Baktým etkili olmayacak, bu kez Peygamber Efendimizin haber verdiði susan vaizi örnek verdim:
Cenabý Hak Kur'an'ý Kerim'de:
"O kaçýp durduðunuz ölüm muhakkak ki size ulaþacak, sonra da gizli aþikâr her þeyi bilen Allah'a döndürüleceksiniz! O size yaptýðýnýz amelleri bildirecek."4) buyurmuþtur.
;Bak dedim, peþin gördüðün þu dünya seni nasýl kendine çekiyor. Peki ölüm ansýzýn gelip seni yakaladýðýnda, ne yapacaksýn? O vakit, Cenabý Hakk'ýn:
"Ne dersin, o inkârcýlarý yýllarca refah içinde yaþatsak da sonra tehdit edile geldikleri ölüm gelip çatýverse, o yaþadýklarý yýllar onlarý kurtarabilir mi?"5) ayetinde haber verdiði kimselerden olmayacak mýsýn? Bunlarý duyduktan sonra yine dünyaya sarýlmaya devam mý edeceksin? Paranýn geçmediði, torpilin sökmediði, dünyevi makam ve mevkinin iþe yaramadýðý o büyük günde, büyük Hâkim huzurunda hesap vermeye hazýr mýsýn? Oysa akýllý insan, ölümü kuþanmadan önce dünyaya veda eder ki, ayrýlýnca periþan olmasýn.

Nefsim bu sözleri kabul etti etmesine de, dilinin ucuyla; Gönlünün hâlâ dünya arzusuyla dolu olduðunu görünce, hayretimi gizleyemedim. Kur'an'ýn mesajlarýný duyduðu, ölümü gördüðü, ahirete inandýðý halde onun azgýnlýðýndan, dünyaya olan meylinden vazgeçmeyiþini anlayamadým. Uzun uzun araþtýrdým ve sonun da gördüm ki, onu bu kadar vurdumduymaz, bencil yapan, etkilendirmeyen yegâne sebebin ölümü kendinden uzak görmesidir. Ölümü yakýn gördüðü zaman, her yerde karþýsýna çýkabileceðine, yaþ sýnýrý tanýmadýðýna tam iman ettiðinde, hakiki mümin olmak için gayret edeceðine karar verdim. Þimdi bu duyguyu nefsime tattýrmak için çalýþýyorum.
Biricik Efendimizin:
"Hayata veda edenin namazý gibi namaz kýl."6) tavsiyesini hayatýma uygulamayý çok arzu ederek...
Allah'ým nefsimi yola getirecek güç lütfeylesin. Bana da diyen herkesle birlikte, Ýslamý gerçek manada yaþayanlardan etsin.
Þu hadis'i þerifteki müjdeye hep birlikte nail olmak duasýyla;
"Akýllý kimse, kendini hesaba çeken ve ölümden sonrasý için çalýþýp hazýrlanan kimsedir."7)