KEVSERİ VERDİN

İşte bir seher vakti uyanığım. Gökyüzü bulutlarla dolu. Hemen bütün evlerde uyku hakim. Yıldızlara bakıyorum: Aa bir yıldız hareket ediyor! Şu da! Diğeri de! Hayır bir yanlışlık olmalı! Anladım: bulutların hareketinden, yıldızlar aynı yöne doğru ilerliyormuş gibi görünüyorlar. Yeryüzündeki insanlar zikri kesince görevi sema ehli devralırmış. Bulutlar yürüyor, yıldızlar ışıyor.

Allah’ım! Seher vakitlerimizde bülbüller yok artık. Hüzün, gözyaşı bütün ufkumuzu kaplamış durumda. Yeryüzü insan -özellikle de müslüman- kanına doymuyor. Mazlumlarına imdat et! Müslüman gönülleri “ancak mümin olarak” katına al! Yapılan eziyetlerden,işkencelerden dolayı, imanını yitirmiş olarak sana varmaktan yine engin merhametine, lütfuna sığınırız. İmanımızı sakla, imanımızı sakın Allah’ım. En güzel sığınılacak,ve yegane koruyucu sensin!
Şimdi sabah namazını eda ettim. İçimdeki ses haydi rabbinden iste, bu saatlerde dualar geri çevrilmez diyordu. Ne isteyebilirim ki? Sen Rabbim, bize kevseri verdin. Çok şeyler, büyük nimetler verdin, veriyorsun. İzzet ve ikramlarına öylesine muhatabız ki...

İçimdeki ses “duanız olmasa ne ehemmiyetiniz var?” ilahi hitabını hatırlattı. O zaman şu kutlu zamanları duasız geçirmemiş olmak için; Rabbim, bu işi en güzel o(sav) yapardı. İşte benim duam da onun (sav) zatından istedikleridir. Şerlerinden sakınıp sana sığındıkları da ilmince malumdur. İşte O (sav) her neden sığınmışsa, ben de öylece sana yöneliyorum. Duaya istidadım yok ama bunlar benim de dualarımdır. Kabul eyle! Bir de,bir de Allah’ım, ben senden razıyım. Sen de benden razı ol! Bana rızanı kazandıracak ameller nasip eyle!

İşte gün ağarıyor. Karanlıklar çözülüyor ve yeryüzü yeni bir güne hazırlanıyor. Allah’ım, günümüz gibi kalplerimizi de aydınlat. Önümüzü de . Ufkumuzu da. Sana yönelmiş gönüllerimizi kaydırma! Huzurun, kardeşliğin tesis edildiği o saadet asrını ellerimizle yeniden kur! Mahzun kalpleri kederde bırakma! Tut ellerimizden! Ya Rab, tut ellerimizden! Bizlerin cananı sensin. Sana kavuşurken imanlarımız tenimizde olsun. Kevserini daim eyle. Hak etmesek de. İsmail eyle! İsmail’in eyle... Sonra da kabul eyle!
(amin)

alıntı