Ýstiklal Savaþý yýllarýnda yaþanan bir olay)

Ýstanbul hükümeti Harbiye Nazýrý Ziya Paþa her zamanki yumuþaklýðý ile, "Beyler..." dedi,"..Ýngilizlere kafa tutamayýz. Adamlarýn hiç þakasý yok. Daha geçen gün, bir bahane icat ederek Ýzmit'i iþgal ediverdiler.

Sarý atlas döþeli büyük oda, nezaretin ileri gelen subaylarý ile doluydu. Hürriyet ve Ýtilaf Partisi yanlýsý olan birkaç gerici subay dýþýnda hepsi, Anadolu'ya geçmeye çoktan hazýr, Ankara'nýn Ýstanbul'da kalmalarýný gerekli gördüðü namuslu askerlerdi. Kapý açýldý, kapýnýn boþluðu içinde yaver göründü:

"Emrettiðiniz yüzbaþý geldi efendim."
"Ýçeri al."
Nazýr subaylara bilgi verdi:
"Az önce sözünü ettiðim halihsiz olayýn faili."

Yüzbaþý bekletmeden içeri girdi, kaygýlý bakýþlarla kendisini izleyen subaylarýn arasýnda hýzla ilerleyerek nazýrýn masasý önünde durdu, selam verdi:

"Yüzbaþý Faruk, Ýstanbul. Beni emretmiþsiniz."
Uzun boylu, kumral, yakýþýklý, biraz býçkýn havalý bir subaydý. Nazýr önündeki yazýya bakarak, yumuþak sesle;

"Oðlum.." dedi
"dün akþam Beyoðlu'nda Ýngiliz inzibat subayý Teðmen Miller'i emre raðmen selamlamamýþsýn. Doðru mu? "
"Evet efendim doðru."

Nazýr, dürüst subaya babacanca yol gösterdi:

"Herhalde görmediðin için selamlamadýn, deðilmi oðlum?"
"Hayýr efendim gördüm."
"Niye selamlamadýn öyleyse? Selamlamanýz için emir verilmiþti."
"Rütbesi benden düþük olduðu için selamlamadým paþam. Askerlik töresince önce onun beni selamlamasý gerekmezmiydi?"

Ziya Paþa derin bir kederle ellerini açtý:

"Askerlik töresimi kaldý oðlum? Adamlar galibiyet haklarýný kullanýyorlar. Ýngiliz Komutanlýðý bugün olayý protesto etti. Mesele çýkarýlacak zaman deðil. Hemen þu müzevir teðmeni bulda özür dile olayý kapatalým."

Nazýr baþýyla çýkmasý iin izin verdi. Ama Yüzbaþý yerinden kýpýrdamadý.

"Paþam, birde beni dinlemenizi rica ediyorum."
Nazýr býkkýnlýkla "Söyle bakalým" dedi

"Balkan savaþýnda teðmendim, Çanakkale'de üsteðmen, Suriye cephesinde yüzbaþý oldum. Ben bu rütbeleri tek baþýma savaþarak almadým. Her rüybemde binlerce þehit ve gazinin hakký var. Onlarýn hakkýný korumak namus borcumdur. Beni affedin. ÖZÜR DÝLEYEMEM"

Harbiye Nazýrý bozuldu:

"Anlamadýn galiba Harbiye Nazýrý olarak emrediyorum."
Yüzbaþý sükunetle "Anladým efendim" dedi,

Apoletlerini bir hamlede çýkarýp Nazýrýn masasýna býraktý.

" Artýk emrinizi dinlemek zorunda deðilim!"

Selam vermede dönüp kapýya yürüdü. Oturan subaylarýn, Ýstanbul hükümetini tutan birkaçý dýþýnda, hepsi saygýyla ayaða fýrladý. Hepsinin rütbesi yüzbaþýdan daha büyüktü.

Gözleri dolarak yüzbaþýya selam durdular.

Daha sonra karþýlaþtýðý odada bulunan bir binbaþý;
Gözleri dolarak "Nazýrýn emrine itaat edeceksin diye çok korktuk. Onurumuzu korudun. Allah senden razý olsun dedi"

Turgut Özakman'ýn "Þu Çýlgýn Türkler" kitabýndan alýntýdýr.

( Ýþte bu Türk askerinin yüksek onur, þeref, namus, vatan sevgisi ve inançlarýna olan baðlýlýðý sayesinde eskilerin dediði gibi Yedi Düvele karþý savaþ ve bir hilal uðruna yüzbinlerce þehit ve gazi verdik. Onlardan emanet alýnan bu topraklar geleceðin Türk gençliðine ipoteklidir. Hiçbir þeilde satýlamaz.)

Yüzyýllarca vatan uðrunda canlarýný veren bütün þehitlerimize Allah'tan rahmet diliyorum. Hepsinden Allah razý olsun. Bize þerefli onurlu namuslu bir Türkiye Cumhuriyeti býraktýklarý için.