“Kafama takýlan birtakým sorular var, izninizle onlarý sizinle paylaþayým, 1. Allah kelimesinin kökeni nedir? Hz. Adem dünyaya ilk indirildiði sýrada aðzýndan çýkan ilk söz ve’l-hamdü lillâhi Rabi’l-âlemîn olmuþtur. O sýralarda da “Allah” ismiyle mi hitap ediliyordu Yüce Yaratýcýya?

Eðer öyle ise, þimdi neden ehl-i kitap sahipleri Allah demiyor? Hristiyanlar, Museviler neden Allah diye hitap etmiyor? Ayrýca birçok rivayette diðer bütün peygamberlerin Allah sözünü kullandýðý görülür.” (Taha Ýpek.) “Allah” lafzý özel isimdir, sadece Allah için söylenir ve Allah’a aittir. Kutsal olarak inanýlan ve tapýnýlan hiçbir puta ve batýl mabuda bu isim verilmez, verilmemiþtir.

Mesela, Tanrý, Huda, Rab, Ýlah birer cins isimdir, bunlarýn Tanrýlar, hudayan, erbab ve âlihe gibi çoðullarý olur ama “Allah” lafzý için “Allahlar” gibi bir þey söylenmez ve söylenmemiþtir. Elmalýlý Hamdi Yazýr “Bismillah”ýn tefsirinde “Allah” lafzý üzerinde sayfalar dolusu açýklamalarda bulunur. “Yahudiler ve Hristiyanlar “lâha” derler, Arap bu lafzý alýp tasarruf ederek “Allah” demiþler” naklini yapar.

Bu arada Arapça dil bilginleri arasýnda çok farklý açýklamalarý ve yorumlarý verir. Daha sonra da baþta Râzî olmak üzere meþhur ve muteber tefsir âlimlerinin, “Lâfza-i celal, Allah Teâlâ için bir alem isimdir, bir baþka kelimeden türetilmiþ deðildir” hükmüne varýr ve kendisi de bu kanaatini dile getirir.

Allah’ýn zatý bütün isimlerden ve sýfatlardan öncelikli olduðu gibi, ismi de öyledir. “Allah, mabud olduðu için Allah deðil, Allah olduðu için Allah’týr” cümlesinde, Allah ibadet edilen bir varlýk olduðu için deðil de, Allah olduðu için Allah olmuþtur, hakikatine parmak basar. Yani insanlar Allah’ý Mabud olarak, ibadete layýk olan tek varlýk olarak tanýsýn tanýmasýn Allah zatýnda Mabud’dur; O’na her þey ibadet ve kulluk yapmakla borçludur.

Bu açýdan “Allah” lafzý baþka bir dilden alýnmýþ ve türetilmiþ deðildir; dil açýsýndan ismi de zatý gibi ezeliyet perdesi/peçesi içindedir. Allah’ýn kendisi ezeli olduðu gibi ismi de ezelidir. Yani Allah’ýn varlýðý hiçbir varlýðýn varlýðýna muhtaç olmadýðý gibi, ismi de öyledir. “Allah” lafzýnýn Kur’ân inmeden önce de Araplar arasýnda var olduðu biliniyor ve bu husus bazý âyetlerde belirtiliyor. Allah lafzý Hazret-i Ýsmail’den beri bilindiðine ve kullanýldýðý gibi, ondan binlerce sene önce yaþamýþ olan Ad ve Semud kavimlerinde ve ilk peygamberler tarafýndan da biliniyordu.

Sizin de soruda söz ettiðiniz gibi Tirmizi’de yer alan ve Ebu Hüreyre’nin rivayet ettiði bir hadiste Peygamberimizin “Allah Teala, Hz. Adem (a.s)’i yarattýðý ve ruh üflediði zaman, Adem hapþýrdý ve elhamdülillah diyerek, izni ile Teala’ya hamd etti” buyurduðu haber verilir.1

Demek ki, Hz. Adem’in ilk sözü “Elhamdülillah” olduðuna göre, Allah’a hamd henüz Cennette iken baþlamýþ oluyor. Bazý rivayetlerde Cennet’in kapýsýnda “Lâ ilâhe illallah” cümlesinin yazýldýðý yer aldýðýna göre, Allah lafzý insanlýktan önce de vardý ve mevcuttu.

Yahudiler’in ve Hristiyanlar’ýn “Allah” lafzýný kullanmamalarýnýn temelinde, onlarýn birinci derecede tevhid inancýndan uzak düþmeleri; birisinin Allah’ý kendi milletlerinin özel bir mabudu olarak görmeleri, diðerinin de teslis/üçlü ilah inancýna düþmeleri gibi etkenler sebep olmuþtur. Zaman içinde Tevrat ve Ýncil diðer dinlere tercüme edildiði, tarihi seyri itibariyle bir hayli tahrifat ve deðiþtirmelere tabi tutulunca “Allah” lafzý da bu arada ihmal edilmiþ ve unutulmuþ olsa gerektir. Diðer sorularýnýzý da önümüzdeki günlerde cevaplamaya çalýþalým.....
Mehmet PAKSU

1. Tirmizî, Tefsir, Muavvizateyn (3365).