Ey gönüller sultaný! Seninle bahara döndü mevsim. Kuruyan dallara Sen hayat verdin. Suya hasret topraða, coþkun sular getirdin. Sen geldin, cananý arayanlar cananý buldu. Sen geldin, dermansýz dertler devayý buldu. Sen geldin, gönüller aþk ateþiyle tutuþtu. Ey Allah'ýn Resûlü! Seninle bu canlar hayat buldu.

Ýblis þaþkýn, iblis kýzgýn. Tüm ordusunu seferber etmiþ, Resûl'ün sesini gizlemek için. Tam 19 silahýyla saldýrýyor insanoðluna. Allah'ý anlatan, Allah'ý öðreten Mehdi Resûl'ü susturmak istiyor. Resûl'ün talebelerini hedef almýþ, kalplerindeki Hakk aþkýný söndürmek istiyor. Bir çok insaný da ordusuna katmayý baþarmýþ bu iþ için. Ama bilmez misin be hey kara þeytan?! Bilmez misin ki; Resulün karþýsýnda sen bir hiçsin! Be hey karanlýklar kaynaðý! Sen Resul'ün Nuru'nu yok edebilir misin? Varsýn bir kâinat deðil, bin kâinat emrine girsin; be hey kara þeytan! Sen hiç mü'minlerin Rabbiyle baþ edebilir misin?




Allah'ýn Resûlü bir baþýna çýktý yola. Bir baþýna, bin bir zorlukla. O cihanýn güneþi, hiç yýlmadan devam etti yoluna. Durmadan, dinlenmeden Allah'ý anlattý insanlýða. Bir fýrtýna kopardý kararmýþ gönüllerde. Bir sevgi seli oluþturdu, bir deli ýrmak gibi. Sevgiye susamýþ dudaklar, sevgiyi içti kana kana. Umudu kaybetmiþ olanlar, sýmsýký sarýldýlar umuda.

SEVGÝLÝ, EY SEVGÝLÝ, EN SEVGÝLÝ! Seni sevmeye ömürler hiç yeter mi? Selâm olsun Seni sevenlere! Selâm olsun Seni iþitenlere! Selâm olsun Sana güvenenlere! Selâm olsun Senin himmetini hakedenlere!

SEVGÝLÝ DOSTLARIM YARIN CUMA Lailahe illallah Cuma’nýn sebebiyle, Muhammedün Resullullah gerek yüzün gölgesiyle dünya ve ahiret muradýmý ver.

Melekler duasýyla, Ya vedüdüm, entel maksudum, Kulhüvellahü ehad, bin bir kere ya samed, cennet kapýlarýný aç, benim günahýmdan geç.

Benim günahým varsada senin gibi halikim var. Muhammed Aleyhisselam dostum var.

Ýlahi kabre vardýðým gece lütfeyle, yalnýz kaldýðým gece bilmediðimi bildir. Kabrimi nur ile doldur. Kevser þarabýna daldýr, ulu cemalini göster.

Gece gündüz yalvarýrým sana dünya ve ahiret muradýmý ver bana.

Rabbim Allah, fikrim zikrullah, kalbimin nuru Resullullah, evvelim Allah, ahirim Allah, La ilahe illallah Muhammedün Resullullah.

Cuma gibi günümüz var. Ýslam gibi dinimiz var. Muhammed gibi þahýmýz var. Allah dedim, dostum dedim, 99 ismine mühür vurdum, üstüne.

Sýrrým sübhaným Allah, derdim dermaným Allah, gafil kuluna gam düþmüþ, yetiþ imdadýmýza ya Muhammed.

Kulhüvellahü ehad, bin bir kere ya samed, ya Allah, ya Muhammed umarýz senden þefaat.

Lailahe illallahtýr özüm, Muhammed Mustafadýr sözüm, ihlas-ý þerif ile yýkadým yüzüm. Ayetele kürsü için sen kabul eyle sözüm.

Bugün Cuma günüdür. Dinim Ýslam dinidir. Dinimin Ýslam dini olduðuna, yetmiþ binin nýsfýna, mühürledim üstüne.

Lailahe illallah üç muradým var, biri cennet, bir ýrmak diyarýný görmek. Aç cemalini göster diyarýný.

Ya Resullullah! Aman yarabbi ya rabbena her halimiz malumdur sana, gece gündüz yalvarýrým sana. Her zaman sana muhtacým, cemalini göster bana.

Cennetine davet et Allahým kabrimizde rahatlýk, sýratta selamet, tatlý canýmýz sana emanet, son nefesimizde selametler ihsan eyle.

Kabir suallerimiz ahsan eyle, cennetinle cemalini cümleyle beraber bana da nasip eyle.

Lailahe illallah selalar duasý için, Muhammedün Resullullah arþý ala gölgesi için hastalara þifa, dertlilere deva, borçlulara edalar ihsan eyle Ya Rabbim.

Elif Allah, Nur Muhammed tez selamet.

Ya Celil, etme zelil, gönder delil. Ýlahi Yarabbi hacetimi rahmet deryasýný ulaþtýr, duaya açýlan elleri icabete eriþtir.

Allahým senden baþka kimsemiz yoktur. Lailahe illallah arþý alaya Muhammedün Resullullah þükür Mevlaya.

Yarabbi yarabbena her halim malumdur sana, cenneti alada cemalini göster bana.

Lailahe illallah günahlarýmýz af eyle, Muhammedün Resullullah makamýmý nur eyle.

Ýlahi Yarabbi son nefesimde kendime malik olmadýðým zaman bu duamý sana emanet ederim.

Selatü selaya yolladým Mevlaya, sen cümlemizin muradýný ver gelecek Cuma’ya.

Lailahe illallah ve cellehü edasý ile, Rabbim muradýmýzý ver melekler duasý ile.

Lailahe illallah kalbimizi karartma, rýzkýmýzý azaltma, kabrimizi, daraltma, senden baþka kapý aratma, muhannete muhtaç etme.

Lailahe illallah imanla sabýr, Muhammedün Resullullah azapsýz kabir.

Allahým beni af eyle, her derdimi def eyle, rýzkýmýzý bol eyle, kabrimizi nur eyle, sual meleklerinin cevabýný muktedir eyle.

Evvelim Allah, ahirim Allah, kalbimde beytullah Lailahe illallah Muhammedün Resullullah. “Eþhedü en lâ ilâhe illallah ve eþhedü enne Muhammeden abduhû ve rasûlühü” diyerek çene kapatmak nasip eyle Yarabbi.

Allahým þeytanýn þerrinden, kabirdeki yýlanlardan, çýyanlardan, ölümün dehþetinden, kabirin azabýndan, sýratýn zulmetinden muhafaza eyle Allahým.

Ölümün hayýrlýsýný, üç aylarýn birisini, Yasinin yarýsýný okurken ölmeyi nasip eyle Yarabbi.

Amin.

chechen

Hiç bir an unutmadým seni ben ey Sevgili,
Sönmez içimde tutuþturduðun iman ateþi,
Hep canlýydý gönlÜmde ki o hidayet Ümidi,
Kalbimde solmayacak o GÜlÜ Muhammedi

Yarabbiii tüm müslüman kardeþlerimin maddi ve manevi sýkýntýlarýna gider sana Yakýþýr kul Habbibine yakýþýr ümmüt eyle yarabbi.
Ey Rabbim zaatýnýn cemaline ve saltanatýnýn büyüklüðüne yakýþýr þekilde sana hamdolsun.
Bu mubarek ayda bizleri bagýþla yarabbi bu ayý ihya etmeyi tüm müslüman kardeþlerime nasib et yarabbiii.
Amiiiin.

Allah'ým! Biz, Senin Müslüman kullarýn, mahzun ve kederli olarak huzuruna geldik. Sen'den sýkýntýlarýmýzý gidermeni, gam ve hüznümüzü de izale buyurmaný dileniyoruz. Dileniyoruz zira Sen kapýna koþanlarý hiç bir zaman eli boþ geri çevirmezsin.

Ya Rab! O sahip bulunduðun en güzel isimlerin ve en ulvî sýfatlarýn hakký için günahlarýmýzý maðfiret buyurmaný, kusur ve ayýplarýmýzý örtmeni, bizi sevip razý olduðun amelleri iþlemeye muvaffak kýlmaný, Sana gönül baðlamýþ bütün Müslüman kullarýný haddini aþýp saldýrganca davranan, düþmanlýk duygularýyla oturup kalkan ve her zaman komplo peþinde koþan insanlýk mahrumlarýna karþý nusretinle teyid buyurmaný istirham ediyoruz.

Gelip baþýmýza çöreklenen her türlü üzüntü, tasa, keder, sýkýþýklýk hallerinden kurtulmamýz için bize nezdinden bir fereç ve mahreç, bir çýkýþ yolu gönder. Varýp Sana ulaþan dosdoðru yolu göster ve bize takva elbisesini giydir. Çünkü düþenlerin günahlarýný baðýþlama þanýna yaraþan yegâne zat Sen'sin.

Efendiler Efendisi'ne, Onun nezih aile fertlerine, yýldýzlar kadar parlak ve seçkin arkadaþlarýna salât ü selam ederek bunlarý Senden dileniyoruz, Rabbimiz! (Amin

Allah“ým! Efendimiz Hz. Muhammed’e (sallallâhu aleyhi ve sellem), O’na salât ü selâm okuyanlar adedince salât u selâm olsun. Yine Efendimiz Hz. Muhammed’e, O’na salât ü selâm getirmeyenlerin adedince salât ü selâm olsun. Ve Efendimiz Hz. Muhammed’e senin emrettiðin þekilde salât ü selâm olsun. Ve Efendimiz Hz. Muhammed kendisine nasýl salâvat getirilmesinden hoþlanýyorsa ona öyle salât ü selâm olsun.
Âmîn.”

Allah’ým! Sana kavuþmam için Senin rahmet ve þefkatinden baþka bir vesilem, alemlere rahmet olarak gönderilen ve ümmeti üzüntüden kurtaran Peygamber'imin (sav)þefaatinden baþka bir aracým yoktur.

Allah’ým! Senin baðýþýna kavuþmam ve rýzana eriþmemde, bunlarý benim için vesile kýl. Benim umutlarým Senin kerem dergahýna yönelmiþ ve cömertliðinin kapýsýna arzularým serilmiþtir. Öyleyse, Sana olan ümidimi kesme ve çabamý hayýrla sonuçlandýr. Beni cennetinde yerleþtirdiðin, keramet evinde yer verdiðin, kýyamet gününde Sana (rahmetine) bakmakla gözlerini aydýnlattýðýn ve kendi indinde doðruluk menzillerinde menzil verdiðin kimselerden eyle.

Ey kapýsýndan daha keremli bir kapý bulunmayan; merhametinden daha üstün bir merhamet olmayan; ey yalnýz kalanýn arkadaþlýk kurabileceði en hayýrlý munis ve ey kovulanýn sýðýnabileceði en þefkatli sýðýnak! Senin geniþ affýna ellerimi açmýþ ve kerem eteðine sarýlmýþým; eli boþ olarak beni geri çevirme, hayal kýrýklýðý ve hüsrana uðratma; ey duayý iþiten Allah; ey merhametlilerin en merhametlisi.”

Aminnnn..
_________________

DÝNLE BENÝ YÜREÐÝM...
Dinle beni yüreðim...sadece ve sessizce dinle....ve selam et yüreðim...sevdaya aþka dair ne varsa hepsine selam et. ........
Bir yalvarýþla çýkmýþtýk yola biz...bir haykýrýþla...umutlarýmýzý anlatmýþtýk susayan gönüllere.....biz sevdanýn esiriydik yüreðim....biz aþk askeriydik...
Þimdi bir köþede bükükse boynumuz...aðlýyosak hala,incilmiþsek yine toparlanma zamaný yüreðim....bu yolda acýnýn adýný GÜL koyduk biz....zehirin adýný BAL koyduk biz....itselerde, herkesi DOST bildik biz....bilelim yüreðim hep böyle bilelim biz...
Dertlere siper olma zamaný,gönüllerde sevda olma zamaný..yüreðim kýþýn bahar olma zamaný....hadi bir umut yine...kalkalým ayaða..hadi silelim gözyaþlarýmýzý...kimse görmesin bilmesin aðladýðýmýzý...dostumuz olan geceyi bekleyelim yüreðim....vede bizi yalnýz býrakmayan yýldýzlarýmýzý..onlarý dost seçtik biz kendimize...çünkü hem çok uzaktýrlar hemde çok yakýndýrlar...vede ýþýklarýyla geceyi ne güzel aydýnlatýrlar...örtsün yüreðim gece bütün yaralarýmýzý....saklasýn bizim gözyaþlarýmýzý.....elimizi kaldýrdýk ya semaya biz....UNUTMA yüreðim biz istedik AÞIK olmayý RABBÝMÝZDEN...biz istedik dertleri can-ý gönülden...gelsin dedik...sevginin fedakarlýðý olacakdý elbet....
Yüreðim AÞIKLAR için burasý sadece bir gölgelikti..yani okadar kýsaydý..O yüzden AÞIKLAR buraya hiç kýymet vermediler....kimseyi incitmediler..deðmezdiki zaten bir gölgelikdi bura onlar için...onlarýn yurdu AÞIKLAR DÝYARIYDI.....ne kadar uzaðýz dimi yüreðim oraya..gayret yüreðim...gayret ve az sabret yüreðim....kapý kapý dolaþma zamaný þimdi...sevginin sahibini anlatmak için...kovulsakda anlatma zamaný yüreðim aþkýn sahibini tanýtmak için...anlatalým haykýralým ve yanalým yüreðim...nereye gidiyor bu insanlar diye....aðlayalým yüreðim aðlayalým...bize sevgiyi öðretmiþti RABBÝM....sevgiyi tanýmamýz için bize anne baba eþ dost göndermiþti.....ama bunlar araçtý yüreðim...basamak basamak HAKKA ulaþmak için....sevmekti yüreðim sadece onun için....
Hüzün mevsiminde dökülen yaprak gibiyiz....savrulduk heryere..kaybettik benliðimizi..unuttuk nerden geldiðimizi ve nereye gittiðimizi....ve þimdi yüreðim....hatýrlama ve hatýrlatma zamaný...gözler sahtelikleri gördü hep..eller sahteye uzandý hep...kaç el yetim baþýný okþuyor yüreðim...kaç el bir gözyaþý siliyor....oysaki bu eller bize yüreklere dokunmak için verilmiþti...ve kaçýmýz þimdi gerçekleri görüyor..kaçýmýz iþine geleni görüyor....oysa yüreðim bu gözler hakký görmek için verilmemiþmiydi.....
ve kaçýmýzýn kulaðýnda sevgi sözcükleri çýnlýyor....kaçýmýz iyi þeyler duyuyoruz..oysa bunlarýn hepsi bize bir duyguyu büsbütün yaþamak için verilmiþti....AÞK...
iþte ozaman göz onu görürdü,kulak onu duyardý,ayak ona varýrdý,el ona uzanýrdý......
Hasret yükünü sýrtlayarak çok yollar aldýk...gözyaþlarýmýzý gönlümüze akýttýk...ve yüreðim senle beraber kanadak,acýtýldýk,incitildik,itildik......varsýn yapsýnlar yüreðim....biz burda kalýcý deðiliz...varsýn yapsýnlar yüreðim biz lanet edici deðiliz....her þeyi gören her þeyi görüyo yüreðim...sen üzülme...mahzun olma....


Umut hayalimiz olsun..sevdamýz sermayemiz olsun...gözlerimiz ýþýðýmýz olsun...sözümüz özümüz olsun...halimiz aþkýmýz olsun...benliðimiz HAK ESÝRÝ olsun.....güneþimiz rüyamýz olsun....ve bir gün öldüðümüzde ADIMIZ AÞIK KONSUN.....
hep diyorum ve hep diyeceðim yüreðim sanma AÞK kolay deðildir....AÞIKLAR DÝYARINA varmak kolay deðildir...bedelde herþeyi ister....AÞIKLAR kendilerini düþünmezlerdi kendileri yoktiki zaten onlar hiç buraya ait olmadýlarki....onlarýn yaþadýðý acýlarý yaþamadan bu yolda sana yol yok yüreðim..yol yok.....
ve yüreðim yine gitme zamaný....

DUA ÝLE

selamün aleYküm dostlar


ÞEHÝTLER OLMEZ VATAN BÖLÜNMEZ
Özgürlük ve baðýmsýzlýk benim karakterimdir. Ben milletimin en büyük ve ecdadýmýn en deðerli mirasý olan baðýmsýzlýk aþký ile dolu bir adamým. Çocukluðumdan bugüne kadar ailevî, hususî ve resmî hayatýmýn her safhasýný yakýndan bilenler bu aþkým malumdur. Bence bir millete þerefin, haysiyetin, namusun ve insanlýðýn vücut ve beka bulabilmesi mutlaka o milletin özgürlük ve baðýmsýzlýðýna sahip olmasýyla kaimdir. Ben þahsen bu saydýðým vasýflara, çok ehemmiyet veririm. Ve bu vasýflarýn kendimde mevcut olduðunu iddia edebilmek için milletimin de ayný vasýflarý taþýmasýný esas þart bilirim. Ben yaþabilmek için mutlaka baðýmsýz bir milletin evladý kalmalýyým. Bu sebeple milli baðýmsýzlýk bence bir hayat meselesidir. Millet ve memleketin menfaatleri icap ettirirse, insanlýðý teþkil eden milletlerden her biriyle medeniyet icabý olan dostluk ve siyaset münasebetlerini büyük bir hassasiyetle takdir ederim. Ancak, benim milletimi esir etmek isteyen herhangi bir milletin, bu arzusundan vazgeçinceye kadar, amansýz düþmanýyým.

--------------------------------------------------------------------------------
Rüyalarýnýzý unutmayýn hayallerinizden asla vazgeçmeyin inanýyorsanýz.Allah.. Bu millete hayal ettiklerini gerçekleþtirme fýrsatý vermiþtir...

YA SEV YA TERKET !!! VATAN TOPRAÐI KUTSALDIR.KENDÝ KADERÝNE TERKEDÝLEMEZ!


--------------------------------------------------------------------------------
9/9/2006
Bildin mi þehidim?
Býrakýp ta sevdiðin her þeyi ardýnda, gittin birden bire gökten ateþin, yerden ölümün yaðdýðý sýrtlara. Ne el sallamaya fýrsatýn oldu geride býraktýklarýna ne de selam söylemek için vakit bulabildin anana. Sevgisiyle kalbini dolduranlara veda bile etmedin; sen gittin, bir kez dönüp de bakmadýn ardýna. Yaþýn henüz 18 idi; aklýn birçok þeye ermezdi. Senin yüzün hasret, yüreðin acý nedir bilmezdi. Daha hiç tanýþmamýþtýn ýzdýrabýn sancýsý ile. Gelecek adýna umutlarýn vardý pembe mi pembe. Komþu kýzýný sevmiþtin, senin ile ayný tende. Sen hissetmiþtin baþýna bir þeyler geleceðini aylar önce; baþýna bir kurþun isabet edeceðini ve aðlamýþtýn sessizce. Yüreðin olacaklarý ruhuna fýsýldarken sen, kendini bu dünyadan ayrýlýða hazýrlamýþtýn gizlice. Düþmanlarýmýz her koldan saldýrýya geçtiði, dost bildiklerimizin bizi içimizden vurduðu o zor günlerde, vatan için, namus için, Allah için ölmeyi, bir siperden diðerine sürünerek cennete gitmeyi planlamýþtýn. Sen zayýf bünyeliydin þehidim! Ama ruhun güçlüydü, imanýn güçlüydü, yüreðin güçlüydü. Bu nedenle senin önünde kimse duramazdý; bu ruh ayaða kalktýðý zaman elinden kimse kurtulamazdý. Daha önce hiç silah tutmamýþtý nasýrlý ellerin, güneþ yanýðýndan fazlasýný görmemiþti bedenin. Önce silahlarýn soðukluðuna alýþtý ellerin sonra imansýz mevzilerin üzerinize kustuðu cehennem sýcaðýna. Daha önce ürperirdin, ölümü hatýrladýðýnda. Artýk seni gören düþmanlarýn ve hatta ölüm bile ürperiyordu karþýnda. O sabah hep birlikte kýldýnýz namazý. On binler saf tuttu; yüz binlerce melekle. Vataný düþmana çiðnetmemek için edildi yeminler. Sen de katýldýn namaza, yüreðin iþtirak etti o kutlu ‘ant’a. Aslýnda kendi cenaze namazýný kýlýyordunuz; sen bunun farkýndaydýn, arkadaþlarýn da. Koydunuz baþlarýnýzý secdeye son defa. Ak alnýnýzý öptü meleklerden önce, kara topraklar; hazýrlandý süngüler, yürekler ve sancaklar. Size ölmek emredilmiþti; þahadete ulaþmak. Dönüp bir kez bile bakmadýn ardýna: “Kimse geliyor mu düþman üzerine yanýmda?” Hiçbir yürek alçalmamýþtý o zaman, ihanet etmemiþti vatana. Tam tekmil bütün yiðitler katýlmýþtý savaþa. Korkuyu unuttun; geride býraktýklarýný da. Karþýndaki düþmandan ve yanýndaki meleklerden baþka, artýk, bir þey görünmüyordu sana. Dilinde dualar vardý, elinde süngü. Yürüdün düþmanýn üstüne; ezdin düþmanýn bütün umutlarýný, baðrýnda söndürdün aldýðýn yaralarýn acýlarýný. Düþtün kýzýla boyanmýþ kara toprak üstüne, sonbaharda topraða düþen yapraklar gibi. Bedenini býrakýp toprak üstünde, ruhunu sürdün düþman üstüne. Bedeninin aðýrlýðýndan kurtulmak o kadar hoþuna gitmiþti ki bir kez bir kez daha ölmek istedin; þahadet þerbetini defalarca götürmek istedin dudaklarýna. Son nefesini vermemiþtin daha; annenin yüzü geldi aklýna; kardeþlerinin sözleri ve seninle ayný tende komþu kýzýn gözleri. Kapattýn gözlerini gülümseyerek bütün dünyaya; ördün hiçbir düþmanýn geçemeyeceði bir kaleyi ruhunla. Baþýn düþtü bir yana ve ellerin her iki yana. Naþýn günler sonra geldi yurduna; soðuk bedenini verdiler ananýn koynuna. Sarýldý sana, bir daha bir daha. Gözlerinden tek damla yaþ akmadý ananýn; kardeþlerin, komþu kýzý ve gökler aðladý sana. Ve sonra sizin kýldýðýnýz cenaze namazýný tekrarladýk, aðladýk kana kana. Bildin mi þehidim, tabutuna kimin baþ koyduðunu, kimin tabutunu gözyaþlarýyla ýslattýðýný? Annen miydi yoksa sevdiðin mi? Fark edebildin mi akan gözyaþlarýnýn kime ait olduðunu sýcaklýðýndan? Gözyaþlarýnýn sel olduðunu; sellerin yüreklerimizi seninle birlikte cennete sürüklediðini izledin mi cennetle müjdelenmiþ ruhunun penceresinden? Cenazene katýlanlarýn hepsini tanýyabildin mi þehidim? Gördün mü hüzünlü yüzlerini, iþitebildin mi mahzun sözlerini? Þaþýrdýn mý senin için duaya açýlmýþ ellerin çokluðuna ve onlar içinde samimiyetsiz tek bir kalbin yokluðuna? Yaþýtlarýn yoktu; onlar da bir süre sonra omuzlarda taþýnmak üzere cephelere taþýnmýþtý. Cenazeni kaldýrmak ihtiyarlarýn ve çocuklarýn güçsüz omuzlarýna kalmýþtý. Gördün mü þehidim, nasýl da yükseklere, omuzlara kaldýrdý senin bedenini melekler ve nasýl da taþýndý ruhun yükseklere, cennetin yamaçlarýna; fýrsat býrakýlmadan ihtiyarlara? Olmadýðýndan deðil, gerek olmadýðýndan sarmadýk seni kefene. Bedenin, üzerine attýðýmýz topraklar altýnda kalýrken ellerimiz göklere açýldý, duaya açýlan dillerimizle birlikte. Bir resim býrakmamýþtýn geride; yüzünün güzelliðini biz zaten kazýmýþtýk zihinlere. Acýn sinmiþti bütün gönüllere; ruhun deðiyordu duaya açýlmýþ ellere. Gördün mü þehidim þimdi, sana vaad edilen cennetin yamaçlarýný. Fark edebildin mi Sýrat’tan ne kadar hýzda geçtiðini? Ve bildin mi þehidim; seni ne kadar çok sevdiðimizi, özlediðimizi?
YÜCE MEVLAM BÝZLERE DE NASÝP EYLESÝN ÝNÞAALLAH AHÝRETTE BULUÞMA DÝLEÐÝNÝ YÜCE RABBÝMDEN DÝLERÝM EY ÞANLI ÞEREFLÝ ÞEHÝDLERÝM MEKANINIZ CENNET OLSUN BULUÞMA YERÝMÝZ EFENDÝMÝZÝN (S.A.V) ÞANLI SANCAÐI ALTINDA OLSUN ÝNÞAALLAH

sevgili RAVDA.NET KARDEÞLERÝM KÖÞEMÝZ ÝLE ile yakýn alaklý deðerli DOSTLARIM bu yaþadýðýnýz manevi hazzý Yüce mevla kalbinizde her daim muhafaza eylesin inþaAllah


ve yine diyorum ki bizleri bu baþlýk altýnda yalnýz býrakmak istemeyen siz RAVDA.NET DOSTLARIM mevlamda her daim sizinle ile birlikte olsun inþaAllah

selam ve dua bizden siz can dostlarýma

RABBÝME EMANETSÝNÝZ

SEVGÝLÝ DOSTLARIM
TIKANIP KALDIÐINDA HAYATINIZ
;
Bir yerlerde týkanýp kaldýðýnda hayat, soluk almak güçleþtiðinde,

Yüreðin susup, mantýðýn sürüklemeye baþladýðýnda ayaklarýný,

Daðlara dönmeli yüzünü insan.

Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüreðini ferahlatacak;

Yeni insanlarla 'tanýþmalý, yeni keþifler yapacak....

Hep isteyip de, bir gün yaparým diye ertelediði ne varsa, Gerçekleþtirmeyi denemeli!

Her geçen gece, ölüme bir gün daha yaklaþtýðýný; zamanýn bir nehir,

Kendisinin bir sal olup da, O dursa da yolculuðun devam ettiðini anlamalý.

Baþ döndürücü bir hýzla geçiyorsa birbirinin ayný günler,

Her akþam ayný can sýkýntýsýyla eve giriliyorsa,
Deðiþtirmeye çalýþmalý bir þeyleri;

Küçük þeylerle baþlamalý belki; örneðin, bir kaç durak önce inip

Servisten, otobüsten; yürümeli eve kadar, yüreðine takmalý güneþ gözlüklerini;

Gördüðünü hissedebilmeli!

Saðlýðýný kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce,

Deðerli olabilmeli hayat!

Ýlla büyük acýlar çekmemeli, küçük mutluluklarý fark etmek için!

Baþkasýnýn yerine koyabilmeli kendini;

Aðlayan birine "gül", inleyen birine "sus" dememeli!

Aðlayana omuz, inleyene çare olabilmeli!

Þu adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalý; Sevgisiz, soysuz kalarak!

Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden,
Derin bir soluk alýp, hapsetmeli kokusunu içine...

Güneþin doðuþunu seyretmeli arada bir, seher yeli okþamalý saçlarýný...

Karda, yaðmurda; sevincine, coþkusuna; fýrtýnada boranda; Öfkesine, isyanýna ortak olabilmeli doðanýn!

Bir çocuðun ilk adýmlarýnda umudu; bir gencin düþlerinde geleceði;

Bir yaþlýnýn hatýralarýnda geçmiþi görebilmeli! Çalýþmadan baþarmayý, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu Olmayý beklememeli!

Ama küçük, ama büyük; her hayal kýrýklýðý, her acý; Bir fýrsat yaþamdan yeni bir þeyler öðrenebilmek için; kaçýrmamalý!

Çünkü; hiç düþmemiþsen, el vermezsin kimseye kalkmasý için, hiç Çaresiz kalmamýþsan, dermaný olamazsýn dertlerin; aðlamayý bilmiyorsan, Neþesizdir kahkahalarýn;

Merhaba dememiþsen, anlamsýzdýr elvedalarýn...

Ne, herkesi düþünmekten kendini, ne; kendini düþünmekten herkesi unutmamalý!

Bilmeli; çok kýsa olduðunu hayatýn; hep vermek ya da hep almak için...

Sadece, anlatacak bir þeyleri olduðunda deðil,
Söyleyecek bir þey bulamadýðýnda da dinleyebilmeli!

Aklý ve kalbiyle katýlabilmeli sohbetlere...
Hafýzasý olmalý insanýn; hiç deðilse, ayný hatalarý, ayný bahanelerle tekrarlamamasý için!

Sorularý olmalý, yanýtlarý bulmak için bir ömür harcayacak! Dostlarý olmalý, ruhunun ve zihninin sýnýrlarýný zorlayacak!

Herkese yetecek kadar büyük olmalý sevgisi;
Ama, kapasitesi sýnýrlý olmalý yüreðinin ki, hakkýný verebilsin sevdiklerinin;

Zaman bulabilsin; Bir teþekkür, bir elveda için...

Yaþam dedikleri bir sýnavsa eðer; Asla vazgeçmemeli sevmek ve öðrenmekten;

Ama, herkesi sevemeyeceðini de her þeyi bilemeyeceðini de fark edebilmeli insan!

Týpký, her þeye sahip olamayacaðý gibi...

DUA ÝLE SEVGÝLÝ DOSTLAR

RABBÝME EMANET

can dostlarým Her baðbozumunda, hakiki baðlarýmýza dönmeliyiz.
NE DERSÝNÝZ
Baðbozumu-Semine Demirci

Bugünlerde hiç aðaçlarýn arasýnda dolaþtýnýz mý? Ayaklarýnýza kurumuþ yapraklar, çürümüþ kemik gibi dallar takýldý mý? Gözünüze eskimiþliðin gri rengi, yitip gitmiþliðin sararýp solmuþ biçimleri takýldý mý? Vakit ayýrýn kendinize ve aðaçlarýn arasýnda bir dolaþýn. Gözlerinizi kaldýrýp, fakirleþip, çýplaklaþmýþ aðaç dallarýnda dolaþtýrýn. Size neler söylüyorlar? Ne haberleri var size?

Þimdi de geride býraktýðýmýz o güzel bahar günlerini ve hemen ardý sýra gelip geçen yaz günlerini hatýrlayýn. Bahçeler daðýlmýþ, baðlar bozulmuþ çoktan… Þimdi baðbozumu vakti. Meftun olduðumuz terütazelik gitmiþ, yerini bozulmuþluða, ölüme yakýnlýða býraktý. Daha dün yemyeþilken aðaçlar, bugün sapsarý, kýzýl, kahverengi.. Yeþil örtüler çoktan çýkarýlmýþ, kuru kemiklere benzeyen çýplak aðaç dallarý fakr içinde göðe uzanýyor. Zamanýn ilerlemesiyle her þey eskiyor, her yer topraða yakýnlaþýyor. Aynen insan gibi..

Yürü ey bivefa hercâî güzel

Gönlüm o sevdadan vazgeldi geçti

Soldu açýlmadan gonce-i emel,

Sonbahara erdik, yaz geldi geçti..

Böyle diyor Rýza Tevfik Serzeniþ’inde. Burada gerçi sevgiliyedir serzeniþ... Peki ya insanýn en çok sevdiði, bel baðladýðý kimdir? En vefasýz kimdir insana? Kim umulmadýk bir anda terkedip gider insaný? Elbet kendisi. Ýnsanýn belki en sevdiði ve muhakkak en vefasýzý kendisi olmalý.

Hayatýmýz elimizden yavaþ yavaþ kaymadadýr. Biz farkýna varamayýz çoðunlukla. Bütün zamanlara ayaðýmýzý basabileceðimizi, bütün yarýnlarýn bizi beklediðini sanýrýz. Sanýrýz ki, ebediyen dünyada kalacaðýz. Bu güzellik, bu gençlik, bu zindelik hep yanýmýzda kalacak, hep bizimle olacak, hiç ölmeyeceðiz diye biliriz. Ama, bir gün, günlerden bir gün, týpký bugün gibi bir bugün çocukluðunuzun cennetinden bir sevdiðinizin eksildiðini öðrenirsiniz. Dedenizin ölümünü haber alýrsýnýz. Çocukluðunuzun hercaî günlerinde yüzünüzü okþayan, her saçýnýzý okþayýþta sizi bilmediðiniz dünyaya ýsýndýran o cennet figürü ummadýðýnýz bir anda eksilivermiþtir. Belki de uzun bir süredir; varlýðýnýn bile farkýnda olmadan yaþamýþsýnýzdýr. Arayýp sorma, özleyip görme arzunuz bile olmamýþ olabilir. Unuttuðunuzu bile unutmuþ da olabilirsiniz. Vefasýzlýðýnýza bile vefasýzlýk edip, vefasýzlýðýnýzdan bihaber yaþamýþsýnýzdýr. Varlýðýný hissetmediðiniz birinin eksikliðini de hissetmeyeceðinizi sanýrsýnýz. Ama öyle deðil iþte! Vefasýzlýðýnýz yüzünüze bir yumruk gibi çarpar. Çocukluðunuza dönüþ yaparsýnýz; yaþadýðýnýz dedeli günleri hatýrlarsýnýz. Dedenizle birlikte, çocukluðunuzun cennetsi günlerini de geride býraktýðýnýzý hatýrlarsýnýz. Ve þimdi eriþkin olup, çoluk çocuða karýþýp hayatýn ortasýna dolu dolu yürürken, aslýnda nice zamanlarý tükettiðinizi farkedersiniz. Aklýnýza tam burada daðýnýk bir bahçe gelir; baðbozumu düþer.

Bu hatýrlamayla anlarsýnýz ki, her þey ve her insan fânidir; kendiliðinden vefalý deðildir. En önce kendi varlýðýnýz kendinize vefa etmeden çekip gitmiþtir. Hiç farketmediðiniz halde, varlýðýnýz eriyip gitmiþ, solup eskimiþtir. Baðýnýz bozulmaya baþlamýþtýr; hatta bozulmuþtur hepten. Ne kadar baharlar varsa da sizi bekleyen, siz hep sonbahardasýnýz; belki de bu yýlki ilkbaharýnýz son baharýnýz olacaktýr.

Ýnsan sürekli baðbozumu içindedir. Dünya ile olan baðlarýmýz bozulur. An gelir, dünya dolusu ama bir o kadar incecik baðlarla çevrili olduðumuzu farkederiz. Bütün baðlýlýklarýmýz, bütün baðlarýmýz bir andan diðerine kopmaya hazýrdýr. Bir varmýþ, bir yokmuþ olur. Bir nefes gibi. Bir alýrsýnýz, bir verirsiniz… Sonra…

Ýnsan dünya ile baðlarýný hep gevþek tutmalý. Ebediyen kalacakmýþ gibi deðil; her an gidecekmiþ gibi basmalý ayaðýný yeryüzüne. Çünkü hiçbir anýnýzýn garantisi yoktur. Her an o an olabilir. Süreklilik diye bir þey yoktur. Bir andan diðerine geçmek kendi elimizde deðildir. Peki bu halde ne yapmalý insan? Hangi baðla baðlanmalý? Nereye baðlanmalý? Nerde ve kimde vefa aramalý? Sorular uzar gider ve cevaplar gelir arkasýndan.

Herþeyi kudret elinde tutan Kayyum’dan, herþeye hayat veren Muhyi’den medet ummalý. Yalnýz O’ndan, Tek Vefalý’dan, biz kendimizi unuttuðumuzda bile bizi unutmayan Vâfi’den vefa beklemeli, O’ndan beka ummalýyýz.

Her baðbozumunda, hakiki baðlarýmýza dönmeliyiz.

DUALARIMLA KALIN CAN DOSTLARIM ÝNÞAAllah

Dost vefalý olunca , düþman ne yapabilir ?

Sadi-i Þirâzî

TEKRARDAN DUALARIMLA CAN DOSTLARIM

Ellerimiz elinizdedir Efendim...

Senai Demirci

Bildik ki, siz insanlarýn en lütufkârýsýnýz… Bir köleyi, bir çocuðu dahi geri çevirmezdiniz. Birinin elini tuttuðunuzda, elinizi tutan kimse býrakmadýkça elini býrakmazdýnýz.

Çölün aziz misafiri. Suskunlarýn kutlu sözcüsü. Hüzünlerin sabýrlý bekçisi. Teselli yaðmuru. Huzur pýnarý. Efendimiz...

Kokunuz duyuldu önce. Saçlarý rüzgârýn yakasýna tutuþmuþ çocuklardan biri ellerini kumlardan çekip koþtu. Gözlerini yukarý çevirdi. Yukarýlarýn habercisinin, yücelerin gezgininin yüzüne býraktý kalbini. Kanatlarýný sessizliðin avucuna yayýveren kelebekler asýlý kaldý havada. Rüzgâr nefesini tuttu. Kum tanecikleri gül yüzünüzün kývrýmlarýna koþuþtu. Billur elleri uzandý nur ellerinize. Eline avucuna yýðdý çocuk sevinçlerinin hepsini. Bakýþlarýný akýttý yüzünüze. Gözlerinize, ta gözlerinizin bebeðine baktý Efendim.

Varlýðýnýzýn çölü gül(l)e çevirdiðini, ölümü sonsuza bitiþtirdiðini bilerek b/aktý gözlerinizin içine. Kendisinden önce kardeþlerini yutan çölün tozlarý/ný temizle/n/di ellerinizle yüzünden. Nefes aldý gözlerinizle buluþunca gözleri.

Belki de delice seðirtti ardýnýzdan.

Siz de onu beklediniz belki; hepimizi, her þeyimizi, bütün kýzlarýmýzý kucaklayan, yitirdiklerimizi bize yeniden vaad eden tebessümünüzle beklediniz. Kýz çocuðunun dudaðýnda sonsuza goncalanan tebessüm gülleri açýldý. Sizin karanlýklarý daðýtan, hüzünleri silen, korkularý boðan tebessümünüze dokundu bakýþlarý. "Kal" dedi gözleri, "biraz kal, gitme…" Avucunuza býraktý avuçlarýnýn huzurunu… Belki birkaç adýmý birlikte attýnýz Efendim.

Yavaþladýnýz. Ki hiç acelenizin olmadýðýný bilirdik. Boyu hizasýnda eðiliverdiniz. Bize döndüðünüz gibi, yükseklerin en yükseði miracdan iner gibi. Bizim hatýrýmýza indiðiniz gibi el üstünde tutulduðunuz semâdan arzýn çölüne. Gözümüzün yaþýný silmek için alkýþlandýðýnýz göklerin cezbesinden sýyrýlýp bulandýðýnýz gibi dünyanýn hüznüne.

Sýrf bizi sevindirmek için Yakýnlýk makamýndan uzak kalmaya razý olduðunuz gibi.. Eðildiniz Efendim, eðiliverdiniz. Yanýmýza döndünüz. Yüzümüze baktýnýz. Hatýrýmýzý saydýnýz. Nazladýnýz.

Kýz çocuklarýmýza ebedî teselliler getirdiniz deste deste. Kucakladýnýz sýmsýcak. Medineli kýz çocuðunun elinden tuttunuz. Adý kâh Hacer, kâh Maria, kâh Samaneh belki Rojda ya da Lena oluverdi. Fýtratý Ýslam idi kýz çocuðunun…Onun sevincini öncelediniz; sonraya býraktýnýz baþkalarýný. Onu sevindirmeyi önemsediniz, bekleyenleri ötelediniz.

An dondu. Mekân doðruldu. Çöl dirildi. Zaman yeniden kanatlandý bakýþlarýnýzýn göðünde. Tebessüm ettiniz. Küçük kýz çocuklarýnýn hatýrýný her þeyin önüne aldýnýz. Onlar için çektiðiniz sancýlarý sakladýnýz onun gözlerinden. Onlar için kanayan ayaklarýnýzý unuttunuz onun sevincinde.

Dualarýnýzýn göðünde bir güneþ gibi yükselttiniz kýz çocuðu mutluluklarýný . Ellerinizin nuruyla ýþýdý kýzýn yüzü. Ve kýzýn ýþýyan yüzünden yansýyan ýþýðýn aksi sevinç sevinç pencere önlerimize kadar taþtý. Ve kýzýn gözlerine nakþolan gül yanaðýnýzýn kokusu döndü dolaþtý kýzlarýmýzýn yanaðýna bulaþtý.

Þimdi, o kýzýn yanaðýndan miras bir ýþýltýyý ve kokuyu taþýyor kýzlarýmýzýn yanaklarý. Onlarýn lüle saçlarýnda, ceylan titrekliðindeki iri gözlerinde, beyaz gülüþlerinde, yarým kalmýþ, acemi ve masum dualarýnda sizin tesellinizi içiyoruz her gün. Küçük kýzlarýmýzý seviyoruz Efendim sayenizde. Onlar için umutlanýyorsak, sizin müjdenizle. Onlarý sevindirebiliyorsak , sizin hatýrýnýza Efendim…

Ne varsa sevgiden yana elimizde avucumuzda, mayasýný sizin tebessümünüzden devþirdik Efendim.

Efendimiz, Neden hâlâ elini tutmaktan uzak düþtüðümüz kýzlarýmýz var bizim. Elimize tutunan yetimleri, öksüzleri ötelere öylece düþüncesizce itiverdik biz. Kýzlarýmýzýn sýmsýcak tebessümlerini soluðumuzdan buz tutmuþ dipsiz kuyulara savuran buzdan heykelleriz biz. O masum dudaklarýn "Baba!" deyiþlerini huzursuz ve telaþlý saatlerin yüzünde par(çalayan babalarýz biz…

Þimdi, kapý arkalarýnda baba yolu bekleyen nazenin kýz çocuklarýný babasýz býrakanlarla ayný þehirleri paylaþýyoruz biz.

Bir gün olsun, âh bir an olsun, kýzýmýz tutunca elimizden, hiç býrakmamaya ahdederken biz, o býrakmadýkça onun elini býrakmamaya niyetlenirken biz, hatýraný ete kemiðe bürüyüp giyinebilir miyiz? Nasýl olur da o billur elleri salýveririz ellerimizden nâr görüp çözülüvermiþ buz gibi biz? Niçin gözlerinizin içine büyüdüðümüz zaman da o ýþýltýyla bakamayýz o kýz gibi biz? Acaba biz kimlerdeniz? Sizin tuttuðunuz eli tutamayýp itenlerden miyiz?

Ellerinizden kýzlarýmýzýn gül kokladýðý Efendimiz… Özür dileriz.

Menbaý siz olan, kýzlarýmýzýn yüzünden bize yansýyacak bir sadakalýk ýþýltý dileniriz. Affýmýzý isteriz.